Թվերն ունեն շատ հին պատմություն։ Ասօր աշխարհը օգտագործում է Հնդկական թվերը, ճիշտ է երկրի բնակիչները գիտեն, թե այդ թվերը արաբական են, բայց Հնդկաստանում ստեղծվեց 5 — րդ դարից ուշ այն թվերը, որոնք մենք այսօր օգտագործում ենք։ Հենց այդ ժամանակ էլ հնդիկները բացահայտեցին զրոն (շունյա), որը թույլ է տալիս տնտեսակոնորեն ճշգրիտ հաշվարքներ կատարել:
Հնդիկներն այդ թվերն տարածեցին Իրան, հետո էլ հասավ նաև արաբներին, իսկ ավելի ուշ եվրոպացիներին: Ձևավորվել է «արաբական թվեր» անվանումը, այն ինչ նրանք բոլորովին այլ ծագումնաբանություն ունեն:
Արաբական թվերը հնդկական թվերի ձևափոխված պատկերներ են: Առաջին անգամ թվերի այս հնդկական համակարգն օգտագործել է գիտնական և հանրահայտ “Կիտաբ ալ-ջաբր վա-լ-մուկաբալա” աշխատության հեղինակը: Այս աշխատության անվանումից էլ առաջացել “ալգեբրա” (հանրահաշիվ) տերմինը:
Արաբական թվերը եվրոպացիներին հայտնի դարձավ X-XIII դդ:
Արաբական թվերից բացի կան նաև «Հռոմեական թվեր», որոնք առաջացել են մոտ 500 տարի մ.թ.ա.: Բնական թվեր գրելու դեպքում հարկավոր էր այս մասնիկների կրկնությունը: Ընդ որում, եթե մեծ թիվը գրված է փոքրից առաջ, ապա նրանք գումարվում են, սակայն եթե փոքրն է գրված մեծից առաջ, ապա այս դեպքում, մեծից հանում են փոքր թիվը: Վերջինս կիրառվում է միևնույն թվի քառապատիկ կրկնությունից խուսափելու համար: Բայց երբ մարդկությունը զգաց, որ այդպես դժվար է, Հնդիկները ստեղծեցին հնկական թվերը, որոնցով ավելի հեշտ կլինի հաշվարկելը։
Նանե Այնթաբյան 