Ես կարդացի տիար Բլեյանի այս հոդվածը, որը ինձ շատ դուր եկավ, տիար Բլեյանը իր ուսուցիչների ասում էր, որ միչև վերջ պայքարեն և հանկարծ չհանձնվեն
Ամենակարևոր պարբերությունը ՝
Մեր հյուրասենյակի ցածր-երկար դարակներին ինչպե՞ս տեղավորվեց մոռացված, մի կողմ գցված էլեկտրոնային ֆոտոալբոմը, ու տեսեք` ինչպես է ազդում սրանով Դավիթ Բլեյանը, իր մինչև երկու տարեկան անհատական ու խմբային լուսանկարներով, տեսե՜ք, ինչ կարևոր հիշեցումներ է անում: Կարևոր է ֆոտոալբոմի թերթումը, թղթային թե էլեկտրոնային կրիչով… Դժվար է լուսանկարից քեզ նայող հայացքից կտրվելը, ազատվելը, ինչպես իմ բլոգի գլխավոր նկարաշարից, Մելինե Մարտիրոսյանի հեղինակած Դավիթ Բլեյանի այս մեկից…
Նանե Այնթաբյան 